Mijn naam is Konijn, een ‘gewone’ naam heb ik nooit gehad. In 1967 ben ik aan een klein jongetje gegeven, die mij gekoesterd en geknuffeld heeft, tot ik er uitzag zoals geliefde knuffelkonijnen er uit horen te zien.
In 1994 kreeg ik van dat inmiddels opgegroeide en volwassen geworden jongetje een missie. Een missie naar een gevaarlijk gebied en hij hoopte dat ik mijn missie goed zou uitvoeren en weer heel terug zou komen. De moeder van dat jongetje paste mijn kleding aan zodat ik er heldhaftig en voor mijn taak toegerust uit zou zien: camo-pak, blauwe baret, blauw koord, rangonderscheidingstekens en andere kenmerken zoals een rode kruisarmband en VN-embleem.
Liefdevol werd ik in een doos gestopt, dropjes, chocolade en gedicht erbij…. Dichtgeplakt, postzegel er op en toen kon ik op pad… via de veldpost naar…. Joegoslavië. Om precies te zijn naar Lukavac, de compound van Support Command, waar iemand waar het jongetje heel veel van hield nietsvermoedend op een Sinterklaaspakketje zat te wachten.
Ik werd liefdevol en met tranen ontvangen, kan ik wel zeggen…. Mijn missie (tot troost dienen) heb ik tot 14 februari 1995 met verve vervuld. Nadien mocht ik “met pensioen” ofwel op een mooie plek in huis mijn dagen slijten.
Tot nu…. ik ben weer uit de kast gehaald voor een nieuwe missie. Deze missie hoef ik niet alleen te doen, ik heb 30 witte anjers mee. Deze anjers ga ik gebruiken om Kanjers vragen te stellen.
Elke week vraag ik een nieuwe Kanjer om 7 anjers uit te zoeken. Die anjers corresponderen met vragen die wellicht bij u/jou ook opkomen als je deze kanjers ziet.
Aan het eind van elk gesprek vraag ik de kanjer wie hij/zij ook geïnterviewd wil zien.
Ik ga proberen deze personen ook te vragen, maar dit zal dan in willekeurige volgorde plaatsvinden, omdat ik niet iedere week de gewenste persoon kan bezoeken.
Mijn missie is over een jaar afgelopen, ik hoop dat het slaagt.
Klik op Interview bovenaan deze pagina om de vraaggesprekken te zien.
Konijn